چاپ نیمه شب - هفتاد و پنج - دانشجویی که رهبر را امیدوار کرد
اين جلسات ماه رمضان ما، يكى از بركاتش براى خود من همين بود؛ دانشجو بود، استاد بود، فرزانگان و نخبگان بودند، مسئولين و كارگزاران بودند، صنعتگران بودند، فعالان گوناگون كشور بودند و كسى هم به اينها نميگفت كه شما چه بگوئيد؛ ميگفتند بيائيد حرفتان را بزنيد. حرفهائى كه ميزدند، نشاندهندهى روحيهى خودباورى، اتكاء به نفس، اعتماد به اينكه ميتوانند آنچه را كه تا حالا انجام دادند، چندين برابر او را انجام بدهند، بود. اين خيلى چيز مهمى است. اين همان روحيهاى است كه امام (رضوان اللَّه عليه) ميخواست آن را در ماها بيدار كند. اين روحيه در مردم بيدار شده. جوانها مىآيند حرف ميزنند.
يك جوانى آمد صحبت كرد [متن سخنان سیدعلی روحانی] گفت من يك نقشهى جامع علمى نوشتم كه اين را ميدهم به شما؛ آن نقشهى جامع علمى كه در شوراى عالى انقلاب فرهنگى تهيه شده، ايراد دارد. اين خيلى روحيهى خودباورى بزرگى است. خيلى من لذت بردم. ممكن است آنچه كه او تهيه كرده، آنچنان كه خودش خيال ميكند، صددرصد مورد قبول نباشد، اما اين روحيه كه يك جوان دانشجو با دو سه نفر همكار دانشجو بنشينند نقشهى جامع علمى كشور را تنظيم كنند، بعد هم نه اينكه يك گوشهاى بگذارند، در ملأ عام بيايد به من بدهد، بگويد اين را من ميدهم به شما، بسيار مهم است. اينچنين روحيههائى وجود دارد؛ هم در دانشجوهاى ما، در جوانهاى ما، هم در اساتيد خوب ما، مؤمن ما، اين چيزها وجود دارد. اينها مهم است.
بیانات در دیدار خبرگان
ما چقدر میتونیم رهبر رو امیدوار کنیم. یعنی اگه کارهایی که کردیم رو بگیم بهشون، چقدر امیدوار کننده میتونه باشه؟
